Bu yazı Melih KASAP tarafından yazılmıştır. Kaynak gösterilerek paylaşılabilir.
Her zaman güç vermiştir bana,
Yandan bakışı Galata’nın.
Hani çocukça ayak ucuna kalkar
Önündeki binalara yaslanıp da bakar ya
Kızkulesi’ne,
Masumca, gizliden yıllarca
Fısıldayarak aşkını insanlara.
Karaköy’den geçerken vapurların
Sanki acelesi olurdu o zaman, insanlar kadar.
Düdüğüne karışırken çığlıkları, yoldaş olurdu martılar,
Simitte olmazdı ya hani bazen.
Yüreğimi savururdum o zaman
Tutarsa martı, düşerse balık yesin diye.
Deniz bile ısınırdı aşktan
Kızkulesi üşümezdi o zaman, yalnızlıktan.
Selam da götürürdüm, Galata'dan.
İstanbul - 17.06.2018
